“ลื้อกับอั๊วะมาฉะกันดีกว่า!!” กัปตันทีมเลือดเดือดผู้มีใบหน้าของจอมปีศาจกระแทกใส่ใครบางคนที่ได้รับการสถาปนาเป็นผู้นำของกองพันปืนโตทะลักเดือดก่อนเกมฟาดแข้งที่ต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์หน้านึงของวงการฟุตบอลอังกฤษ ถึงไม่ใช่นัดชิงเอฟ เอ คัพหรือเกมชิงดำคว้าแชมป์พรีเมียร์ชิพ ที่ต้องวัดกันในเกมสุดท้าย แต่ประวัติศาสตร์จำเป็นต้องจารึกไว้เพราะมันเป็นข้อเท็จจริงบนผืนหญ้าว่าพวกหน้าซื่อใจคดหรืออีกนัยหนึ่งนักแสดงในคราบนักฟุตบอลนี้มีอยู่จริง พวกเขามักจะได้รับการปกป้องจากเจ้าป้ามหาภัยอย่างสม่ำเสมอ – – ขอโทษค่ะ บังเอิญดิฉันไม่เห็นเหตุการณ์ – – ประโยคอมตะที่ถูกหยิบยกมาใช้เป็นประจำเมื่อเธอผู้นี้ถูกนักข่าวถามถึงสถานการณ์เลวร้ายในสนามที่บันดาลูกศิษย์ของเธอทำไว้ประจานตัวเอง มันก็ได้ผลนะเพราะมีใครบางคนที่เป็นเพื่อนผมเข้าใจผิดว่าผู้เล่นทีมโปรดของตนบริสุทธิ์อยู่เสมอ แต่ก็เอาเถอะในเมื่อมันเป็นการปกป้องที่ดีและก็ทำให้ใครหลายคนหลงลืมว่าความจริงใจในสนามน่ะเป็นยังไง อย่างน้อยในเกมนี้เราก็ได้เห็นถึงสามครั้งจะจะประมาณว่าฟ้องด้วยภาพกันไปเลย จังหวะแรกคงจะจำกันได้เพราะเป็นที่ครื้นเครงกันมากเมื่อน้าคีนโชว์เก๋าไม่เข้าบอลเอาดื้อๆ ปล่อยให้เจ้าลิงลมแอชลี่ย์ โคล หน้าแตกระยับหลังจากทิ้งตัวในเขตโทษอย่างสวยงาม จังหวะที่สองก็ตอนเด็กรูนพยายามเบียดเอาบอลจากกัปตันปั๊ต ทว่ายังไม่ทันโดนตัวนักเตะเบอร์ 4 ผู้นั้นก็ลงไปนอนโอดโอยกุมข้อเท้าด้วยความเจ็บปวดและท่าทางจะไม่รู้ตัวด้วยว่าชาวบ้านชาวช่องเขาเห็นกันทั่วโลกแล้ว หรือไม่หัวหน้าฝูงลิงเถื่อนก็ถือคติ the show must go on เลยทำทีให้หมอสนามของทีมหิ้วปีกออกมาก่อนกลับไปวิ่งปร๋ออีกรอบ…